ترموپلاست الاستومر برای بحث بیشتر، کاربردهای زیر قابل ذکر است: ساخت کفش و زیره چرمی، عایق‌بندی ضد آب، حذف گرد و غبار، دستکش، چسب حرارتی، سپر، داشبورد، فیلم و کابل، قیر و آسفالت، کلاه، تجهیزات ورزشی، واشر، چکمه و موارد دیگر. موارد ذکر شده در بالا به نوع الاستومرهای ترموپلاستیک مورد استفاده بستگی دارد. بنابراین هر ماده کاربرد خاص خود را دارد که باید جداگانه به آن پرداخته شود، زیرا موضوع و محتوا را نمی‌توان در یک مقاله پوشش داد.
نوع فرآیند TPE
دو روش رایج برای پردازش الاستومرهای ترموپلاستیک، قالب‌گیری تزریقی و اکستروژن است. ترموپلاست الاستومر فرآیند قالب‌گیری تزریقی به شرح زیر است: مواد در قیف اکسترودر ریخته می‌شوند و پس از اکستروژن، به انتهای اکسترودر می‌رسند. در این انتها نازل و قالب قرار دارند و مواد مذاب تحت فشار از سر نازل به قالب تزریق می‌شوند. اکستروژن روش دیگری است که معمولاً برای محصولات پیوسته استفاده می‌شود، اما فراتر از محدوده این مقاله است. این مواد در حال حاضر برای چاپگرهای سه‌بعدی نیز استفاده می‌شوند و می‌توان محصول را با استفاده از چاپ سه‌بعدی تولید کرد. قالب‌گیری فشاری برای این مواد غیرمعمول است، زیرا روش تزریق بسیار سریع و اقتصادی است. الاستومرهای ترموپلاستیک را می‌توان با قالب‌گیری دمشی، کلندرینگ مذاب، ترموفرمینگ و درزگیری حرارتی نیز پردازش کرد.
ترموپلاست الاستومر گسترش انواع الاستومرهای ترموپلاستیک تجاری
در سال ۱۹۶۵، شرکت شل کوپلیمرهای سه‌تایی SBS را معرفی کرد که اصطلاح "الاستومر ترموپلاستیک" برای آنها به کار رفت. البته، مواد پلی‌یورتان (که برای ساخت کفپوش پلی‌یورتان استفاده می‌شوند) نیز کمی قبل از آن با نام TPE معرفی شده بودند. متعاقباً، انواع دیگری از کوپلیمرهای بلوکی استایرن با خواص بهبود یافته توسط شل تولید شدند. فیلیپس و بعداً سایر شرکت‌ها، کوپلیمرهای استایرن-بوتادین شعاعی را معرفی کردند. این گروه از مواد که استایرن نامیده می‌شوند، از نظر مصرف، مهم‌ترین گروه TPEها (الاستومرهای ترموپلاستیک) را تشکیل می‌دهند.